محمد کریم عزیزی نماینده استان سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان‌ها در گفت و گو با پایگاه اطلاع رسانی شورای عالی استان‌ها، با اشاره وضعیت خشکسالی استان و سیستان و بلوچستان گفت: دوره خشکسالی استان سیستان و بلوچستان از سال 76 شروع شده است و در این مدت مردم شرایط سخت و طاقت فرسایی را تحمل کرده‌اند.

عضو شورای عالی استان‌ها افزود: از سوی دیگر خشک شدن دریاچه‌هامون به واسطه کنترل آب از سوی افغانستان مسئله را بغرنج تر کرده است و سیستان و بلوچستان در حال تبدیل به منطقه‌ای غیرقابل سکونت شده است.

عزیزی ادامه داد: خشکسالی افزون بر زندگی مردم، محیط زیست را هم نابود کرده است. به صورتی که تالاب بین‌المللی‌هامون به عنوان زیستگاه ۱۹۰ گونه از پرندگان بومی و مهاجر خشک شد و به تبع آن ۱۷۵ هزار هکتار نیزار حاشیه این دریاچه نیز که منبع تغذیه گاو سیستانی بود از بین رفت.

وی افزود: مرگ ماهیان و موجودات آبزی، افزایش آلودگی هوا بویژه گرد و غبار و ماسه در هوای شهرها و روستاها، افت شدید سطح آب‌های زیرزمینی و کاهش حاصلخیزی خاک و افزایش شوری آن از دیگر عواقب خشکسالی در سیستان است.

نماینده استان سیستان و بلوچستان تصریح کرد: بر اساس آمار موجود دفتر مدیریت بحران استانداری سیستان و بلوچستان خسارات وارده ناشی از خشکسالی در سیستان و بلوچستان شاهد عدم کشت اراضی آبی در سطح ۷۵ هزار و ۲۱۵ هکتار، کاهش عملکرد باغات استان به میزان پنج هزار و ۵۰۰ تن، کاهش تولیدات دام سبک به میزان هفت هزار تن، کاهش سه هزار تن تولیدات دام سنگین و ۵۰ باب دامداری روستایی بوده است.

عزیزی تصریح کرد: اما بخش دیگری از عدم دسترسی مردم به آب آشامیدنی بی توجهمی مسئولان و مدیریت غلط آب است.

وی افزود: درست است که خشکسالی سبب شده است آب ورودی کم باشد و به طور کلی استان سیستان و بلوچستان منابع آب کمتری دریافت کند اما همین آب موجود هم یا به دست مردم نمی‌رسد یا دهد می‌رود.

عضو شورای استان سیستان و بلوچستان تصریح کرد: برای مثال در جنوب استان رودخانه کاجو قرار دارد که آب از کنار سکونتگاه‌ها می‌گذرد اما اقدامی برای توزیع این آب در بین مردم صورت نگرفته است. اگر 200 متر لوله کشی صورت گیرد مردم می‌توانند از این آب استفاده کنند اما بخاطر بی توجهی به این مسئله مردم باید با گالن آب را از رودخانه برداشت کنند و روی سر بگذارند و به خانه بیاورند. این شان مردم و شان حکومت جمهوری اسلامی نیست. اقتدار جمهوری اسلامی بیشتر از این است که نتواند به چنین مسائل کوچکی بپردازد.

نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان‌ها تصریح کرد: در این زمینه واقعا ما شاهد کم کاری هستیم وگرنه 200 متر لوله و یک پمپ آب چقدر هزینه می‌خواهد که دولت نتواند از عهده آن برآید؟

عضو شورای شهرستان قصر قند بیان کرد: از سوی دیگر لوله کشی آب بسیاری از روستاها برای 20 سال پیش است و مشخص است که در این مدت فرسوده شده و آب هدر می‌رود. اما تلاشی برای بازسازی آن صورت نمی‌گیرد. این درحالی است که آب در سیستان و بلوچستان از طلا هم باارزش‌تر است و نباید در هزینه کرد و سرمایه گذاری برای حفظ و نگهداری آب خساست به خرج داد.

عزیزی اظهار داشت: ساخت سد زیردان از دیگر مشکلات حوزه آب در استان سیستان و بلوچستان و مدیریت آب است. میلیون‌ها لیتر آب در پشت سد نگهداری شده و بخار می‌شود در صورتی که شهرستان دشتیاری را نابود کرده است و خشکی پایین دست سد باعث افزایش ریزگرد و طوفان گرد و خاک شده است. اگر قرار نیست آب پشت سد استفاده شود پس چرا هزینه ساخت سد صرف شده است؟

نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان‌ها اظهار داشت: حقیقتش این است که مردم از عملکرد دولت نام امید شده‌اند و چشم به دست خیرین دارند تا با سرمایه گذاری خداپسندانه امکان آب رسانی را دریافت کنند.

وی تصریح کرد: امیدوارم توجه بیشتری به این حوزه شود و مدیریت آب در استان تحول اساسی داشته باشد تا مردم امیدوار باشند از این وضعیت نجات پیدا می‌کنند.

پایان پیام/