حسن شریفی، گفت: قم یک شهر و استان ملی و بین‌المللی است و لازم است، با توجه به جایگاه آن، مسئولان بودجه قم را بر اساس جمعیت در نظر نگیرند.

حسن شریفی، گفت: قم امروز علاوه بر جایگاه مذهبی و حوزوی، ظرفیت‌های گسترده‌ای در حوزه‌های فرهنگی، گردشگری و اجتماعی دارد و ثبت ملی روز قم می‌تواند این ظرفیت‌ها را به مخاطبان داخلی و بین‌المللی معرفی کند.

حسن شریفی، گفت: برای آنکه گردشگران داخلی و خارجی بیش از گذشته جذب قم شوند، لازم است سرمایه‌گذاری در حوزه هتل‌سازی، مراکز اقامتی استاندارد، مجتمع‌های تفریحی و فضاهای فرهنگی هنری مورد حمایت قرار گیرد.

حسن شریفی، گفت: باید آموزش‌های مهارت‌محور و کاربردی در دانشگاه‌ها تقویت شود و ارتباط بیشتری میان مراکز آموزشی و دانشگاه‌ها و بخش‌های اقتصادی برقرار شود تا دانشجویان ضمن تحصیل، فرصت کسب تجربه و مهارت‌های لازم را داشته باشند.

حسن شریفی گفت: باید شیوه آموزش را تغییر دهیم؛ در حال حاضر، آموزش‌ها در سطح مراکز استان‌ها و شهرها است که اکثراً علم قانون دارند و قانون را تا حدودی می‌شناسند، انجام می شود.

شریفی گفت: تفویض اختیار به معنای سلب مسئولیت نیست، دولت مرکزی همچنان مسئولیت کلی را بر عهده دارد، اما با تفویض اختیارات، استانداران می‌توانند تصمیم‌گیری‌های به‌موقع‌تری در زمینه های اقتصادی، سیاسی، گردشگری و غیره داشته باشند و مشکلات محلی را سریع‌تر حل کنند.

شریفی گفت: دولت، شهرداری‌ها و مجموعه‌های خدمات‌رسان به این نکته توجه کنند که خدمات مسکن ملی مانند مسکن مهر نشود و امکانات آن مطلوب باشد تا مردمی که بیشتر از قشر متوسط و کم‌برخوردار جامعه هستند در این منازل دچار سختی و مشکل نشوند.

شریفی گفت: مسیر قم به اراک که در مسیر نیروگاه آب سنگین اراک قرار دارد و مسئولان کشوری در آن تردد می‌کنند و از طرفی مسیر دوم استان اصفهان نیز است، نیازمند بازسازی است و اعتبارات آن باید مهیا شود که نگاه ویژه دولت را می‌طلبد.

شریفی گفت: سرمایه‌گذاری در صنعت تولید گچ، سرمایه‌گذاری در صنایع مس و استخراج و فرآوری ماده معدنی منگنز از ظرفیت‌های استان است که ایجاب می کند تسهیل سرمایه‌گذاری در این صنایع، در اولویت مسئولان باشد.

شریفی گفت: مردم با « وعده صادق» مسئولان، به نظام امیدوار می‌شوند و برعکس آن نیز وجود دارد. از عزیزان مسئول خواهش می‌کنم، اگر قولی می‌دهند عمل کنند و با توجه به امکانات و شرایط وعده بدهند چرا که عمر مسئولیت به پایان می‌رسد اما بدبینی مردم به عملکردها پابرجا می‌ماند و این ظلم بزرگی به نظام است.