مهدی محمودی نماینده استان چهارمحال و بختیاری در گفت و گو با پایگاه اطلاع رسانی شورای عالی استان‌ها، با اشاره به قطع درختان جنگلی زاگرس برای تهیه ذغال گفت: این سیستم تولید ذغال سابقه دیرینه ای در این مناطق به دلیل شیوه زندگی مردم دارد. پیش از تولید نفت و گاز و برق و عمومی شده استفاده آن از سوی مردم، ساکنان این مناطق برای تولید گرما از چوب استفاده می کردند و برای کاهش حجم از همین درختان ذغال تهیه میکردند.

وی افزود: اما چون قطع درخت در وسعت بسیار کم و تنها برای استفاده شخصی انجام می‌شد خطری برای محیط زیست نداشت. حتی در بیشتر موارد از درختانی که خشک شده بودند مورد استفاده قرار می گرفت و کمتر درخت زنده ای قطع و سوزانده می شد.

محمودی ادامه داد: اما اکنون تولید ذغال از درختان زاگرس به ویژه درخت بلوط تبدیل به یک تجارت شده و عده ای آن را به عنوان شغل برای خود انتخاب کرده اند. از این رو قطع درختان و تولید ذغال در سطح وسیع انجام می‌شود که نابودی جنگل و پوشش گیاهی را به دنبال دارد.

نماینده استان چهارمحال و بختیاری عدم آموزش و بیکاری را دوعامل عمده این اقدام توصیف کرد و بیان داشت: زمانی که ما به فرزندان و شهروندان خود آموزش درستی درباره اهمیت درختان و محیط زیست نمی دهیم طبیعی است که هیچ سد درونی و وجدانی برای نابودی درختان وجود نداشته باشد. ما باید به مردم منطقه بقبولانیم که این درختان برای ادامه زندگی چقدر اهمیت دارند و چند سال زمان لازم است تا یک نهال تبدیل به یک درخت تنومند شود.

محمودی اضافه کرد: از سوی دیگر بیکاری سبب شده عده ای از سر ناچاری به سراغ درختان بروند و آن را تبدیل به ارزش کنند تا معاششان تامین شود.

وی اضافه کرد: در این صورت فرد اقدام کننده تنها پولی را می‌بیند که از فروش ذغال به جیب می‌زند و به ارزش واقعی یک درخت 50 ساله بلوط دقت نمی‌کند.

نماینده استان چهارمحال و بختیاری تصریح کرد: البته تولید ذغال تنها عامل نابودی جنگل‌های زاگرس نیست. بلکه آتش‌سوزی، سدسازی، بیماری و گرد و غبار در این سال‌ها بخش زیادی از جنگل‌ها را از میان برده است.

محمودی در این رابطه پیشنهاد کرد: از آنجایی که کشت دیم در پای درختان بسیار رایج است باید توجه جدی‌تری شود. منابع طبیعی اگر نمی‌تواند مردم را از کشت در زیر درختان منع کند لااقل باید درختان را سرشماری کرده و تحویل کشاورز دهد تا برای منفعت شخصی و پاکسازی زمین درختان را بین نبرند.

وی ادامه داد: همچنین واکاری درختان می تواند موثر باشد. تولید نهال و کشت آن در مناطقی که پوشش گیاهی از بین رفته است می‌تواند حیات جنگل‌های چندهزار ساله زاگرس را تضمین کند.

واکاری چیست؟

واکاری (Gap filling) : گاهی اوقات در مزرعه در اثر وقوع سرما و تگرگ بی موقع، عدم رطوبت کافی در خاک ، حمله برخی امراض و آفات گیاهی و غیره تعدادی از بوته های جوانه زده از بین می روند. یا ممکن است بر اثر سله بستن و سختی سطح خاک پس از آبیاری تعدادی از بذور جوانه زده نتوانند از خاک خارج شوند و بالاخره ممکن است به علت تنظیم نبودن دستگاه بذر کار یا کمی قوه نامیه بذر تعداد بوته کافی در سطح مزرعه وجود نداشته باشد.

در نتیجه برای رفع این مشکلات و ایجاد تراکم مطلوب اقدام به واکاری یا کاشت مجدد بذر می شود. واکاری نبایستی آنقدر دیر انجام شود که اختلاف رشد خیلی زیادی بین بوته های قبلی و بوته هائی که پس از واکاری سبز خواهند شد، بوجود آید.

پس از عملیات تنک کردن بویژه در مناطق خشک آبیاری مزرعه لازم است تا چنانچه ریشه های گیاهان باقی مانده تکان خورده یا تماس آنها با خاک کمتر شده باشد دوباره به حالت اولیه برگردند و خسارتی متوجه آنها نشود، پس از واکاری نیز آبیاری مزرعه ضروری می باشد.

انجام برخی عملیات خاک ورزی بعد از استقرار گیاهچه ها تا مرحله پوشش کامل گیاه یا قبل از شروع مرحله زایشی می تواند در بهتر جوانه زنی و سبز شدن بوته ها و رشد مناسب گیاهان و تراکم مطلوب آنها تاثیر مفیدی داشته باشد، عملیاتی نظیر غلتک زدن، دندانه زدن، سله شکنی، وجین کردن و غیره اینگونه عملیاتهای داشت باعث بر هم زدن مکانیکی و سطحی خاک شده بدون آنکه مزاحمتی برای گیاهان در حال رشد در مزرعه بوجود بیاورند.

عملیات خاک ورزی در مرحله داشت به کمک ادوات سبک در زمان گاورو شدن زمین بعد از آبیاری یا بارندگی انجام می شود. کود سرک و سموم مختلف نیز در حین اجرای عملیات داشت می توانند با لایه بالایی خاک مخلوط شوند در برخی زراعتها تهیه کانالهای آبیاری و زهکشی و همچنین خاک دادن پای بوته ها به هنگام داشت صورت می پذیرد مثلاً در گیاهانی مانند ذرت، توتون، سیب زمینی و غیره که شاخ و برگ زیادی دارند و در مقابل باد کم استقامت هستند، خاک دادن پای بوته این گونه گیاهان موجب افزایش استقرار آنها می گردد.

پایان پیام/