بذرگری با اشاره به ظرفیتهای بی شمار شهرستان طالقان برای توسعه پایدار گفت: این شهرستان ظرفیتهای کشاورزی و گردشگری و صنعتی بالایی دارد اما به دلیل نبود توجه مناسب و زیرساختهای ناچیز، در مسیر توسعه قرار نگرفته است.
ایرج بذرگری نماینده استان البرز در شورای عالی استانها، در گفتوگو با پایگاه اطلاع رسانی شورای عالی استانها، با بیان اینکه استان البرز در همسایگی و همجواری پایتخت، با داشتن صنایع بزرگ، سنگین و استراتژیک یکی از قطبهای اقتصادی کشور شناخته میشود.
وی افزود: همچنین شهرستان طالقان به عنوان پهناورترین شهرستان استان البرز شریان حیاتی وتنفسی پایتخت واستانهای همجوار ازجمله البرز و قزوین می باشد، بسیار حائز اهمیت است.
بذرگری تصریح کرد: طالقان باداشتن ظرفیتهای ارزشمند و خدادادی چنانچه دلسوزانه مورد توجه و ارزیابی همه جانبه و تخصصی قرار گیرد میتواند به توسعهای برسد که درآمدهای پایدارش در سهم اعتبارات نظام تاثیر بسزایی بگذارد.
عضو شورای شهرستان طالقان تصریح کرد: این شهرستان شریان حیاتی و تنفسی استانهای تهران، البرز و قزوین بوده و بخش عمدهای از آب شرب و کشاورزی این استانها را تامین میکند و خود کمترین بهرهای حتی تحت عنوان حق آبه که سهم المیراث این منطقه است برای پیشرفت و توسعه ندارد.
نماینده استان البرز در شورای عالی استانها وی افزود: طالقان یکی از مستعدترین مناطق کشور در صنعت باغداری و پرورش گیاهان دارویی است که استعداد پرورش محصولات و میوههای خاص و منحصر به فرد را در بهترین کیفیت و کمیت دارد. اما تاکنون در اختصاص آب کشاورزی برای این صنعت از رودخانهی شاهرود اقدامی صورت نگرفته و عملآ صنعت باغداری منطقه دچار مشکلات فراوان کم آبی و خشکسالی است. درصورتی که آب این رودخانه به دوردست ترین نقاط استانهای همجوار منتقل میشود.
بذرگری ادامه داد: این شهرستان با داشتن اقلیم بسیار مساعد و مناسب با موقعیت کوهپایهای و برخورداری از قلههای شاخص جهانی همچون شاه البرز، رودها و درههای ژرف، آبشارها، چشمه ساران کمنظیر، اماکن تاریخی، مذهبی و امامزادهها و ... در همسایگی پایتخت و شهرهای متراکم از جمعیت، بهترین شرایط و ظرفیت را برای گردشگر با موضوعات متفاوت از جمله گردشگری ورزشی، فرهنگی، بومگردی، مذهبی و سلامت را دارد.
وی ادامه داد: متاسفانه به دلیل نبود توجه کارشناسانه و دلسوزانه و فقر زیرساختها و نیازمندیهای اولیه ازجمله راههای مناسب، لوله کشی گاز، شبکهی آب استاندارد، مراکز درمانی بهداشتی (بیمارستان) و بعضآ برق این منطقه محروم مانده است و شاید بتوان دلیل این عقب ماندگی را در نگاه بهرهبردارانه از منابع خدادادی بدون در نظر گرفتن راهکارهای توسعهای و ایجاد امکانات جبرانی جستجو کرد.
نماینده استان البرز در شورای عالی استانها تصریح کرد: به عنوان مثال در قوانین شورای عالی امنیت ملی به سلامت و کمیت آب شرب استانهای تهران و غیره توجه شده است اما هیچ هزینهای برای حصول آن، همچون ایجاد دیوارهای ساحلی، زهکشی و هدایت روان آبها، ایجاد تصفیه خانههای صنعتی و ... در نظر گرفته نشده و تنها بر جلوگیری از توسعه منطقه و جلوگیری از افزایش جمعیت تمرکز شده که این مغایر با اصل نظام و قانون اساسی در امر توسعه مناطق محروم است.
عضو شورای شهر طالقان تصریح کرد: در حوزه منابع طبیعی نیز تنها چیزی که مورد توجه قرارگرفته تصرفات بدون قید و شرط است. در صورتی که این منابع از دیرباز تحت مالکیت مردم بوده و این مردم بودند که میتوانستند مناسبترین بهرهوری را ایجاد کنند. بهعنوان مثال کشت دیم و دامداری مدیریت شده که سالها بهصورت سنتی انجام میشد نه تنها آسیبی به منطقه وارد نمیکرد بلکه یکی از راههای ایجاد درآمد و اشتغال مولد به حساب میآمد. بنابراین اگر سازمان منابع طبیعی راهکارهای مناسب درحوزه مدیریتی داشته باشد و ضمن رعایت قوانین، این سرمایهها را برای ایجاد فرصت و اشتغال در قالب اجارههای درازمدت یا با روشهای دیگر در اختیار مردم قرار دهد نه تنها محدودیت نیست، بلکه فرصتی در جهت رشد و شکوفایی منطقه است.
بذرگری اظهار کرد: در حریم و بستر رودخانهها نیز شاهد وضعیت نابسامانی هستیم. حریمها و بستر رودخانهها میتوانست با مدیرت هوشمندانه و متخصصانه همچون ایجاد دیوارهای ساحلی، سیل شکنها و ... کوتاه گردد تا این نواحی که از مرغوبترین و حاصلخیزترین زمینها برای فعالیتهای کشاورزی، آبزی پروری و تفریحی و گردشگری است در اختیار مردم قرار گرفته و زمینه ایجاد اشتغال مولد و درآمدزایی را فراهم کند. اما کمترین کاری صورت نگرفته و تنها تلاشی برای دور کردن مردم از این نواحی و تلف کردن این وسعت از بهترین و مرغوبترین زمینها تمرکز و عملآ به تخریب و تضییع سرمایههای خدادادی اقدام شده است.
وی اضافه کرد: در حوزه گسترش طرحهای هادی نیز با نگاه جمعیت محور محدودیتهای فراوانی ایجاد شده در حالی که دلایل کمبود جمعیت مورد بررسی قرار نگرفته و به موانع توسعه و پیشرفت اندیشیده نشده است. بنابراین به دلیل نبود شناخت کافی از دلایل فرار جمعیت، راهکاری هم برای رفع مشکلات در نظر نگرفته شده است.
پایان پیام/